منابع:
روان آسای : دکتر گنجی. آسیب شناسی روانی
ویکی پدیا
ایسنا
بیتوته
دانشگاه علوم پزشکی ایران/مجله ی علوم پزشکی رازی
باشگاه خبرنگاران جوان
***
اختلال اوتیسم بسیار ارثی است و امروزه برای کشف ژن های مرتبط با رفتارهای مختلف مرتبط با اوتیسم آزمایش های بسیار فشرده و جامعی در حال انجام است ***
در حال حاضر برای تشخیص دادن اوتیسم هیچ آزمایش بیولوژیک وجود ندارد و آنهایی که طراحی شده اند به رغم نتایج بسیار خوب هنوز به طور بالینی به کار نمی روند. ***
نقص در ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی یکی از بارزترین ویژگی های اختلال اوتیسم است
***
افراد مبتلا به اوتیسم در استفاده از رفتارهای غیر کلامی مانند تماس چشمی، ناتوانی دارند
***
آنها به ندرت به دیگران نزدیک می شوند و تقریبا هرگز در سلام کردن به دیگران پیشقدم نمی شوند.
***
در کودکان خردسال این پدیده به صورت عدم علاقه آشکار به دوست یابی، حفظ دوستی، یا سایر انواع ارتباط میان همسالان ظاهر می شود
***
کودکان اوتیستیک نمی توانند ذهن خوانی (نظریه ذهن) داشته باشند، یعنی نمی توانند نیات، خواسته ها و باورهای دیگران را حدس بزنند یا درک کنند
***
کودکانی که به سطوح خفیفتر اوتیسم مبتلا هستند ممکن است متوجه شوند که کدام ژست های فیزیکی و حرکات صورت با کدام احساسات و هیجانات ارتباط دارند. مثلا متوجه می شوند که اخم کردن نشانه خشم است ولی متوجه نمی شوند که چرا دیگران هیجان خاصی را نشان می دهند مثلا نمی فهمند که چرا کودک بغل دستی ناگهان داد می زند و بعد گریه می کند
***
دومین ویژگی کلی افراد اوتیستیک، رفتارها، علایق و فعالیت های بسیار محدود و تکراری و کلیشه ای است. کودکان مبتلا به اوتیسم اسباب بازی های خود را بارها و بارها به یک شکل می چینند و اگر کسی نظم آنها را به هم بزند ناراحت می شوند. این کودکان به اشیای بی جان علاقه خاص و عمیقی پیدا می کنند مثلا به کلید یا سنگ. این کودکان معمولا با اسباب بازی بازی نمی کنند و به هنگام بازی نیز بازی نمادین ندارند.
***
ویژگی دیگر ASD ، حرکات بدنی کلیشه ای است، مثل دست زدن، جلو و عقب رفتن در صندلی و یا بالا و پایین پریدن. این رفتارهای تکراری ظاهرا برای خود تحریکی هستند و گاهی آنقدر شدید و قوی می شوند که ممکن است آسیب فیزیکی ایجاد کنند، مثل گاز گرفتن دست ها، کوبیدن سر به دیوار و غیره.
***
حدود 80 درصد افراد مبتلا به اوتیسم ناتوانی ذهنی دارندو هوشبهر آنها کمتر از 70 است.
***
در اکثر موارد، افراد مبتلا به اوتیسم در یک کار یا فعالیت خاص بسیار عالی عمل می کنند (مثلا توانایی محاسبه تاریخ ها، ریاضیات یا موسیقی).
***
کودکان اوتیستیک در آزمون های توانایی دیداری- فضایی، در مقایسه با آزمون های ادراک اجتماعی یا توانایی کلامی، معمولا عملکرد بهتری دارند. بنابراین در یافتن اشیای پنهان شده در یک نقاشی و سرهم کردن اشیای باز شده بسیار بهتر عمل می کنند
***
تشخیص اختلال اوتیسم بسیار دشوار است، زیرا به صورت انواع ناتوانایی ها نشان داده می شود: از ناتوانایی های شدید تا ناتوانایی های بسیار خفیف که کودکان مبتلا به آنها، تقریبا مانند کودکان سالم، مهارت های بسیار بالایی دارند و در نتیجه، شناسایی نشانه های اوتیسم در آنها بسیار دشوار است. آنچه تشخیص را پیچیده تر می سازد این است که: 1. با تغییر سن، رفتارهای این افراد نیز تغییر پیدا می کند. 2. نشانه های این اختلال ممکن است با درجات مختلفی از معلولیت ذهنی نشان داده شوند. 3. اختلالات اوتیسم معمولا با سایر اختلالات تداخل دارند مثلا با صرع یا ADHD.
***
اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص میشود
***
علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است.
***
این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است
***
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد
***
واژه اوتیسم، از دو بخش تشکیل شده‌است: اوتوس یعنی خود و ایسم یعنی گرایش. اوتیسم یعنی خودگرایی و عدم توجه به محیط اطراف. این واژه، از زبان یونانی وارد زبان‌های مختلف شده‌است. ***
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند
***
در بعضی موارد، رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده میشود
***
دل‌بستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده میشود
***
ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود
***
هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.
***
از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است.
***
کارشناسان، زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند ***
نتیجه یک مطالعه نشان می‌دهد ن دارای اضافه وزن زیاد و مبتلا به دیابت، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیستیک روبرو خواهند بود
***
تا کنون هیچ روش قطعی‌ای برای درمان مبتلایان به اوتیسم یافته نشده‌است. *** کارآمدترین روش درمانی، توانبخشی است ***
کودکان مبتلا به ASD تا سن 24 تا 30 ماهگی اغلب در رشد و نمو خود نسبتاً عادی بنظر میرسند. در این سن است که والدین متوجه تاخیر در زبان و گفتار، بازی یا تعاملات اجتماعی کودک خود میشوند. البته اختلال در هر کدام از موارد ذکر شده بالا به خودی خود نشانه تشخیص قاطع ASD نخواهد بود، اوتیسم آمیزه ای از چندین چالش رشدی و تکاملی است
***
اگر در کودکی مراحل توسعه خاصی از جمله لبخند زدن در ۶ ماهگی، تقلید حالات چهره یا صداها در ۹ ماهگی، در آوردن صداهایی از خود در ۱۲ ماهگی، حرکات (اشاره‌ای یا تکان دادن دست) در ۱۴ ماهگی، سخن گفتن تک‌واژه‌ای در ۱۶ ماهگی و استفاده از دو کلمه یا بیشتر در ۲۴ ماهگی، انجام بازی‌های وانمودی در ۱۸ ماهگی دیده نشود، یا اینکه با تأخیر اتفاق بیفتد، لازم است که به پزشک متخصص اطفال مراجعه شود
***
هنگامی که یک زن باردار در معرض داروها یا مواد شیمیایی خاصی قرار می‌گیرد، احتمال بروز اوتیسم در فرزند او بیشتر میشود، این عوامل خطرساز عبارتند از الکل، مشکلات متابولیکی مادری نظیر دیابت، چاقی و استفاده از داروهای ضدتشنج در دوران بارداری
***
برخی از افرادی که اوتیسم دارند، دارای اختلالات روانی شدیدی هستند، برخی دیگر ممکن است بسیار باهوش بوده و قادر به زندگی مستقل باشند، اینکه آیا یک کودک دچار این وضعیت است یا نه، طی تشخیص دو مرحله‌ای اوتیسم توسط متخصص اطفال، مشخص میشود
***
بیماری اوتیسم ممکن است همزمان با چند بیماری همراه باشد، گاهی فرد مبتلا به اوتیسم بیش‌فعال بوده و رفتارهای خطرناکی انجام می‌دهد، بی نظم و همیشه در حال جنب و جوش و یا حواس پرت است که با تشخیص درست باید درمان همزمان انجام شود
***
علائم شایع اوتسیم شامل عدم برقراری ارتباط چشمی، ناتوانی کلامی، انواع رفتارها و علائق و بازی های تکراری، تاخیر در یادگیری حرف زدن و صحبت کردن، بی توجهی به احساس درد، تغییرناپذیر بودن، وابستگی شدید به پدر و مادر، عدم ارتباط با دیگران و تداخل در روابط اجتماعی می شود
***
بیماری اوتیسم در یک جلسه درمان قابل تشخیص نیست؛ در نگاه اول شاید کودک دچار اوتیسم، یک معلول ذهنی، دارای اختلال رفتاری یا حتی ناشنوا به نظر بیاید. درمانگر با توجه به رشد ذهنی کودک، بررسی مشاهدات والدین، رفتارهایی که کودک از خود بروز می دهد، سعی می کند در چندین جلسه با کودک ارتباط برقرار کند تا بتواند به طور دقیق بیماری را تشخیص دهد
***
درواقع می توان گفت کار اصلی درمان این کودکان برعهده رفتار درمان، بازی درمان و گفتاردرمان است. در کنار این سه عضو مهم تیم درمانی، می توان از مشاور خانواده، روان پزشک کودک و نیز روان شناس کودک برای بهبودی استفاده کرد
***
در یک سر طیف بیماری اوتیسم، ضریب هوشی زیر 40 و در سر دیگر آن افراد بسیار نابغه با توانایی‌های هوشی بالا هستند، گرچه دارای نقص در تعاملات اجتماعی و ارتباطی می‌باشند
***
شیوع اوتیسم در پسران، 1 در 42 و در دختران 1 در 9 میباشد
***
نیمی (50 درصد)از کودکان اوتیستیک قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به کار بردن ضمیر "من" از ویژگی های کلامی این کودکان است. از مسائل دیگر تکلمی، تکرار کلمات و جملات اطرافیان است
***
شیوع اوتیسم حتی تا20 مورد در هر10000 تولد زنده می رسد
***
کودکان مبتلا به اوتیسم کودکان سرکشی نیستند که خود رفتارهایشان را انتخاب کرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد کودک شناخته نشده است
***
علائم اوتیسم چیست ؟ افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را که در زیر عنوان شده است نشان می دهند . این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند . در موقعیت های کاملاً متفاوت، رفتارهایی که با سن کودک تطابق ندارد مشاهده می گردد. • اصرار به یکسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند. مشکلات شدید تکلمی دارند. در بیان نیازها مشکل دارند و از اشارات و حرکات به جای کلمات استفاده می کنند. اغلب از ضمایر استفاده مع می کنند ، به جای استفاده از " من" از " تو" استفاده می کنند . کلمات و یا جملات دیگران را تکرار می کنند. خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند. قشقرق به پا می کنند و به دلایلی که برای دیگران آشکار نیست شدیداً پریشان می شوند. قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار کنند. دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند. تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندک است. به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند. با اسباب بازی، درست بازی نمی کنند. چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند. احساس درد کمتر یا بیشتر از حد دارند. از خطرات نمی ترسند. پر تحرک یا کم تحرک هستند. به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری که به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است
***
گردآوری
ابوالقاسم کریمی
2 خرداد 1398
***
نکته ی مهم:
من روانشناس نیستم ، علاقه مندی هستم که مایلم ، دانسته های خود را در اختیار عموم قرار دهم
درباره این سایت